110% leiðin er í rauninni 130% leið.

Ég hef fyrir framan mig glænýjar og raunhæfar tölur um hvernig 110% leiðin er að koma út:

Fasteignamat um síðustu áramót kr. 15.800.000

Söluverðmat fasteignasala fyrir Íbúðalánasjóð kr. 17.000.000

Verðmat bifreiðar (að frádregnu bílaláni) skv. framtali kr. 302.249.   Aðfarahæfar eignir skv. mati Íbúðalánasjóðs því kr. 19.002.249 (110% sölumat + bílinn).

Staða lána 1.janúar kr. 22.432.580.   Lánin voru niðurfærð um kr. 3.430.331.   Staða eftir niðurfærslu því 111,8% af söluverðmæti, (voru komin í 131,95% af söluverðmæti m.v. síðustu áramót).

Aftur á móti þá er staða lána nú skv. greiðsluseðli í sept.2011, eftir afborgun þess gjalddaga kr. 20.416.323

Lánin standa semsagt í dag í 120% af söluverðmæti, en 129,2% af fasteignamati.

Rétt er að geta þess að viðkomandi íbúð var keypt árið 2006 og lánsfjárhæðir voru þá 14.040.000

Í árslok 2006 skv skattframtali átti viðkomandi 3,4 milljónir í hreinni eign í íbúðinni og skuldin var þá 81% af þágildandi fasteignamati.

Eins og sjá má á ofangreindu dæmi, þá er ekki um dýra íbúð að ræða og eins má sjá það að nú þegar er verðbólgan búin að éta upp lækkunina.   Að auki þá veldur aðferðafræði Íbúðalánasjóðs þ.e. að láta verðmeta eignir og að taka með í útreikningana bíldruslur, þá fékk viðkomandi einstaklingur ekki fulla 4 milljón króna lækkun lána sinna.  Viðkomandi skuldar nú eftir þessa "frábæru" leið stjórnvalda um 3,5 milljónir umfram mögulegt söluverð skv. verðmati. 

Frá árslokum 2006 (skv. framtali) og til dagsins í dag er um að ræða tapað fé upp um 6,9 milljónir eftir að búið er þó að lækka lánin.  Án þess væri tapið komið í 10,3 milljónir.  Þetta jafngildir 180.000 krónur á mánuði.

Það er hreinlega búið að hneppa þennan "fasteignaeiganda" (mikið rangnefni það reyndar) í stofufangelsi heima hjá sér.

Ofurskattastefna fjármálaráðherra eykur fjárlagahallann

Rústun fjármálaráðherra á staðgreiðslukerfi skatta, sem og ofurálagning annarra skatta virkar neikvætt á afkomu ríkissjóðs.   Nú á að beita aðferðum útrásarvíkinganna og blóðmjólka Landsvirkjun með fyrirhugðum arðgreiðslum.

Ofurskattastefna núverandi stjórnvalda veldur aukinni svartri starfsemi, bæði í svartri vinnu sem og í svartri framleiðslu og sölu svo sem á áfengi, hún dregur úr tekjum af nauðsynlegum tekjustofnum vegna minnkandi neyslu og skerðir möguleika atvinnurekstrar og einstaklinga til þess að auka neyslu og fjárfestingar, ásamt því að draga úr áhuga atvinnulífsins á auknum umsvifum og nýbreytni.  Samanlagt veldur þetta neikvæðum hagvexti.   Leiðin út úr þessu er hógvær skattastefna og það á því við í þessum málum að "less is more".

Greiðir þrjá milljarða í arð

125% umframkostnaður og árið 2011 rétt hálfnað.

Kostnaður við hælisleitendur er kominn í 65 milljónir á fyrri hluta árs en ætlaðar voru 29 milljónir í málaflokkinn, þetta er rúmlega 124% umframkeyrsla og stefnir í yfir 300% umframkostnað ef kostnaðurinn er umreiknaður til ársloka.

Þetta er kostnaðurinn við það ráðaleysi sem hér ríkir í þessum málum og það "dekur" sem er við þá sem hingað leita, sem í sumum tilfellum geta ekki gert mikið grein fyrir uppruna sínum, né því með hvaða hætti viðkomandi komu til landsins.

Kostnaður á hvern mann sem gistir FIT í Reykjanesbæ er yfir 50% meiri en fullar atvinnuleysisbætur og því ríflega sá kostnaður sem atvinnuleysisbætur kosta brúttó pr. einstakling.   Munurinn er hins vegar sá að á móti atvinnuleysisbótum koma tekjur frá atvinnulífinu í gegnum Tryggingargjaldið, en hælisleitendur skapa ekki tekjur og geta í einhverjum tilfellum átt eftir að kosta þjóðfélagið ennþá meiri fjármuni.

Það er nauðsynlegt að hér verði farið að skilgreina hælisleitendur með skýrari hætti og þeir sem á annað borð falla ekki beint undir skilgreiningar skv. alþjóðasamningum um flóttamenn, séu umsvifalaust sendir úr landi. 

Íslenska þjóðin hefur einfaldlega ekki efni á því að reka þennan málaflokk.   En fyrir utan það sem ríkissjóður leggur til þá er ómældur kostnaður hjá Rauðakrossinum.   Þeim fjármunum gæti mögulega verið betur varið. 

Eina úrræði stjórnvalda er að draga þennan umframkostnað ársins 2011 frá fjárframlögum til Útlendingastofnunar á næsta ári, sem þýðir þá væntanlega það að þá fari þessi mál endanlega úr böndunum.

Útlendingastofnun að sligast

Burt með njósnahnappana

Aldrei slíku vant er ég sammála Persónuvernd.

Burt með ábendingahnappana á vefsíðum VMST, TR og RSK nú þegar.  Þessar stofnanir eru ekki lögregla heldur stofnanir á vegum stjórnvalda.

Ég vil ekki svona Austur-Þýska njósnastarfsemi um náungann. 

Eins og forstjóri Persónuverndar bendir á þá eru allar þessar ábendingar rekjanlegar til sendanda og þar með er í reynd ekki um "nafnleynd" að ræða.

Ofangreindar stofnanir (og fleiri sem tekið hafa þetta upp undanfarið) verða því að beita öðrum aðferðum og úrræðum til að komast að því hvort verið sé að svindla.  Allar þessar stofnanir hafa til þess nægjanlegar lagaheimildir.  En að afla gagna með njósnum um náungann er ekki það "nýja" Íslands sem ég vil sjá.

Lögreglan undanþegin úrskurði

Hækkun í boði fjármálaráðherra

Fyrir daga Steingríms í embætti fjármálaráðherra þá var greiddur 10% fjármagnstekjuskattur af leigutekjum. Þá greiddust kr. 10.000 af hverjum 100.000 í leigu en nú er sú fjárhæð komin upp í 14.000 af hverjum 100.000 þannig að hækkun fjármagnstekjuskatts á eigendur leiguhúsnæðis eru 40%

Þetta bætist við þá óðaverðbólgu sem búin er að vera og er ennþá til staðar sem hækkar áhvílandi lán á íbúðum og afborganir þeirra verulega.

Þessi hækkun er því algjörlega í boði Steingríms J. Sigfússonar sem á afar einfaldan hátt getur leiðrétt sinn þátt í þessu með því, að í stað þess að 70% leigutekna sé stofn til fjármagnstekna þá verði það hlutfall lækkað í 50%

Einbýlishús til leigu á tæpar 6 milljónir

Skítleg framkoma Gildi lífeyrissjóðs

Það er ekki sama hvort menn skulda lífeyrissjóðnum Gildi peninga eða hvort það myndast hjá þeim inneign vegna mistaka og ofgreiðslur.  Maður sem er búinn að eiga inni hjá þeim fjármuni í 274 daga vegna ofgreiðslu sem hann áttaði sig ekki á fyrr en hann fékk bréf frá sjóðnum um inneignina núna 12.ágúst, fær ekki vexti á þessa inneign.  Samkvæmt mínum útreikningum ætti vaxtafjárhæðin að vera um 8,67% ofan á ofangreinda inneign sé miðað við dráttarvexti Seðlabankans sem án efa hefði verið miðað við hefði þetta verið skuld en ekki inneign.

Forsaga málsins er sú að viðkomandi einstaklingur var með lítilsháttar sjálfstæðan rekstur á eigin kennitölu og hafði starfsmann í vinnu mánuðina júní, ágúst og september 2008, en eftir það datt viðkomandi starfsemi niður m.a. vegna hrunsins sem hér varð og hann ekki starfað sem sjálfstætt starfandi einstaklingur síðan.   Jafnframt varð hann atvinnulaus þar til í maí 2010 ef frá er talin skammtímavinna í kringum jólin 2009.  Sökum þess að hann hafði verið að vinna sjálfstætt og það án mikilla tekna þá fékk hann einungis atvinnuleysisbætur sem voru 25% bætur.   En þarna haustið 2008 átti hann eftir að greiða lífeyrissjóðsiðgjöldin og félagsgjöldin fyrir ofangreindan starfsmenn en geta má þess að einungis fyrsti mánuðinn var í raun komin fram yfir eindaga þegar starfsemin hættir haustið 2008.

Launagreiðandinn (einstaklingurinn atvinnulausi) hafði ekki úr miklum fjármunum að spila þegar hrunið skall á og eftir það og því fór og á endanum fór krafan í lögfræðiinnheimtu þrátt fyrir að hann legði spilin á borðið fyrir starfsmenn lífeyrissjóðinn og óskaði eftir að fá að greiða beint til þeirra eftir getu.  Lífeyrissjóðurinn var ekki tilbúinn að gera eitt né neitt fyrir hann.

Það fór því þannig að fyrirtæki þingmannsins Axels, Lag-lögmenn tóku að sér innheimtuna og segja má þeim til hróss að þar á bæ höfðu menn skilning á vanda mannsins og hann fékk að greiða málið í viðráðanlegum áföngum.  Þær greiðslur urðu síðan bæði hærri og reglubundnari eftir að hann fékk loks atvinnu í maí 2010.  

Kostnaður vegna þess að málið fór í lögfræðiinnheimtu þýddi að ofan á grunnskuldina kom 122,87% kostnaður að meðtöldum vöxtum (þetta er heildarkostnaður til og með lokagreiðslu).

Fyrir mistök þá greiðir framangreindur launagreiðandi eina greiðslu þann 1.júní 2010 beint til lífeyrissjóðsins í stað þess að greiða til Lag-Lögmenn.   Nú er það svo að þegar svona gerist að þá ber lífeyrissjóðnum að millifæra greiðsluna yfir á lögmennina og láta greiðsluna ganga upp í kröfuna þar en það gerði sjóðurinn ekki í þessu tilfelli.  Launagreiðandinn taldi því skuldina vera í samræmi við stöðu hjá Lag-Lögmönnum hverju sinni og greiddi þangað þar til allt var uppgreitt að þeirra sögn.   Það sem hins vegar gerist er að ofgreiðslan 1.júní 2010 er áfram inn í lífeyrissjóðnum og endar með að standa sem inneign eftir að launagreiðandi hafði gert að fullu upp í nóvember 2010.

Nú ber svo við að eftir að hafa fengið bréfið um inneignina þá fer launagreiðandinn fram á það að fá þetta endurgreitt og fá jafnframt vexti á inneignina.  En sjóðurinn bregst við því með því að greiða honum einungis höfuðstól ofgreiðslunnar en hafnar því að greiða vexti og ber því meðal annars við sem rökum að honum hefði átt að vera ljóst að hann væri búinn að ofgreiða.  Jafnfram kom fram að sjóðurinn greiddi aldrei vexti á inneignir.  Þessi atriði koma fram í skriflegum svörum sjóðsins.   

Búið er með skriflegu svari að benda sjóðnum á og sýna fram á að sjóðurinn hafi í raun gert mistök og nú þegar þessar línur eru skrifaðar er beðið eftir hvort þau rök verði líka hunsuð eða hvort þeir fást loks til að viðurkenna að í þessu tiltekna máli sé sökin þeirra.   Málið mun vera komið til skoðunar innan húss hjá lífeyrissjóðunum.  Það breytir ekki því að framkoma lífeyrissjóðsins er vægast sagt ömurleg og greinilegt að ekki borgar sig að lána þeim peninga.  Á sama tíma les maður í fjölmiðlum um að lífeyrissjóðirnir séu að tapa milljörðum hér og þar vegna áhættufjárfestinga sem engar tryggingar voru á bak við.

Hvaða lífeyrissjóðir töpuðu ? Upp á yfirborðið með það, takk !

Það verður að fjarlægja forystumenn samtaka atvinnulífsins og samtaka launafólks úr lífeyrissjóðunum áður en þeim tekst endanlega að eyðileggja þá. Það er öllum sem hafa augu og eyru opin að svona mál eiga eftir að verða mörg og tapið gríðarlegt. Það þarf nauðsynlega að upplýsa fólk nákvæmlega um hvaða lífeyrissjóðir eiga í hlut. Ég fékk áðan í hendur fréttabréf Lífeyrissjóðs verslunarmanna þar sem eina erindið er að hvítþvo hendur sínar af N1 og fullyrða að sá sjóður hafi ekki tapað. Það er ekki nóg að segja "ekki benda á mig".

Hversu miklu tapaði Gildi ? Lífeyrissjóðurinn þar sem stjórnarformaðurinn er framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins og sami sjóður og hingað til hefur ekki mátt heyra minnst á að skipta um stjórnarmenn þrátt fyrir að tvisvar sé búið að lækka réttindagreiðslur og hvert málið á fætur öðru sé að koma upp á yfirborðið. Hversu mikið af þessum 4,4 milljörðum féll á þennan eina sjóð ?   Hvaða aðrir sjóðir voru það sem samþykktu að afskrifa skuldir og hversu mikið afskrifaði hver og einn ?   Upplýsingar takk, þetta á að vera opinbert og öllum aðgengilegt.

Töpuðu milljörðum á N1

20% vsk lækkar neysluvísitöluna um 2,6%, en 21-22% er skattpíning að hætti ríkisstjórnarinnar

Það er löngu orðið tímabært að sameina virðisaukaskattinn í eitt þrep.   Skilgreining á því hvað tilheyrir lægra þrepi og hvað því hærra hefur löngum vafist fyrir fólki, enda búið að breyta þessu fram og til baka og það er t.d. óskiljanlegt af hverju gosdrykkir eru í lægra þrepi meðan nauðsynjavörur fyrir börn eru í hærra þrepinu.

Það er algjör fyrra að halda því fram að sameining vsk þrepa í eitt sé hækkun matarskatts.   Hvert heimili ætti að taka saman öll útgjöld og reikna hvað fer mikið í vsk og reikna svo út hvað meðal vsk prósentan ætti að vera til að sama tala komi út.  Niðurstaðan kemur eflaust flestum á óvart.

VSK sem er væri í einu þrepi og 20% myndi lækka neysluvísitöluna um 2,6% og ekki veitir af.  Slík aðgerð væri því til bóta fyrir heimilin í landinu.   Ég og fleiri halda því jafnframt fram að með slíkri prósentu myndu undanskot undan vsk snarminnka og draga verulega úr svartri atvinnustarfsemi.  Þetta myndi með öðrum orðum auka tekjur ríkissjóðs.

Nú keppast JS og SJS við að afneita hugmyndum um þessa breytingu.  Það er náttúrulega vegna þess að þau hafa séð sér til skelfingar að þessi breyting gæti komið sér vel fyrir barnafólk og allan almenning í landinu.  Slíkt má auðvitað ekki gerast á þeirra vakt.  Steingrímur má heldur ekki heyra á það minnst að skattkerfið sé einfaldað og gert skilvirkara, helst þarf að flækja það sem mest.

Það var líka ríkisstjórninni líkt að velta fyrir sér 21 eða 22% vsk sem myndi að engu hafa lækkun neysluvísitölu og myndi ekki gera það gagn sem ég lýsi hér að framan varðandi svarta atvinnustarfsemi og betri skil til ríkisins.

Við lækkun í 20% myndu eftirtaldir liðir sem dæmi lækka um 4,38%:  Bensín, varahlutir, bílaviðgerðir, símakostnaður, internetþjónusta, rafmagn, hreinlætisvörur, áhöld og tæki, húsgögn, fatnaður, bleyjur og annar ungbarnavarningur.   Hverjum kæmi þetta ekki vel ?

Að auki má nefna vel flesta útselda vinnu og þjónustu, svo sem vinnu iðnaðarmanna, endurskoðenda og fleiri, auk þess sem byggingaefni og þar með allur viðgerðarkostnaðar húsnæðis myndi lækka.  Væri vsk prósentan hins vegar færð í 22% þá væri þessi lækkun en nema 2,79% á ofangreinda liði.

Svona lækkun (ef farið væri í 20% þrepið) á ofangreindum liðum myndi að auki verða þess valdandi að neysla í landinu myndi aukast og þar með auka tekjur ríkissjóðs.  Slíkt myndi hafa þau jákvæðu hliðaráhrif að atvinna myndi aukast og þar með draga úr atvinnuleysi.

„Engin áform um matarskatt“

Ekki það eina sem gleymdist (eða var leyft að láta gleymast)

Vinnubrögð á Alþingi og sérstaklega af hálfu ríkisstjórnar eru afar oft mjög gölluð.  Lagabreytingar fara í gegn sem stangast á við önnur lög, lög eru svo götótt að útilokað er að fara eftir þeim, eða eins og oft er búið að koma fram að lög eru beinlínis sett til íþyngingar einstaklingum og fyrirtækjum í landinu þegar yfirlýst markmið var annað.

Síðan er öllu í dag sett tímamörk og gildistímar einungis í stuttan tíma.   Engu breytir síðan þó það dragist í það óendanlega að koma annað hvort frumvarpi í gegnum Alþingi eða hinu að viðkomandi atriði fari að virka, að ekkert ert gert í því að færa lokadagsetningu til í samræmi við seinkanir.  Það er hins vegar tekið mjög hart á þessum tímamörkum og umsækjanda ekki gefið neitt aukasvigrúm.

Þannig er um 110% leiðina sem ég kýs reyndar að kalla 121% leið (sjá annað blogg um það síðar) að þrátt fyrir mikinn blaðamannafund 3.des. 2010 þá var samkomulag um útfærslu á leiðinni ekki undirritað fyrr en 15.janúar 2011 og engin lánastofnun fór að opna fyrir umsóknir fyrr en komið var fram í febrúar og sumar ekki fyrr en í marslok.  Samt sem áður breyttist ekki sú dagsetning að fólk þurfi að sækja um í síðasta lagi 30.júní.  Þessu var ekki breytt þrátt fyrir að m.a. væri gerð sú krafa að nýjasta skattframtal fylgdi með.  Síðan er það þannig að þrátt fyrir að mun færri séu búnir að sækja um núna heldur en eiga rétt á (t.d. einungis 3.500 af um 9.000 hjá Íbúðalánasjóði) þá gengur ekkert að afgreiða umsóknir.  Ég veit um dæmi þess að umsókn sé búin að vera í nærri 3 mánuði hjá Íbúðalánasjóði án þess að vera komin í afgreiðsluferli.  Ætla má þó að nægur tími hafi átt að vera til afgreiðslu fyrst að umsóknir voru færri en búist var við.

30.júní er líka síðasti dagur sem skuldarar í alvarlegum vandræðum komst í skjól hjá Umboðsmanni skuldara.  Það er þó hægt að sækja um áfram þar, en þá fer fólk í langa biðröð og komast ekki í skjól fyrr en umsókn er samþykkt og á meðan er skotveiðileyfi á skuldarann.   Það sem líka gleymist er að  fái fólk höfnun á 110% leiðinni þá gæti verið þörf á því að sækja um hjá Umboðsmanni skuldara, en það vita einstaklingar ekki fyrr en svar hefur borist við umsókn um 110% leið.

Mikil þörf hefði verið á því að gera viðeigandi breytingar á lögum nr. 24/2010 um uppgjör skattaskulda einstaklinga og lögaðila, en vegna þess hversu tímamörkin eru þröng þar, þá munu fjölmargir, sem sótt hafa um, ekki geta uppfyllt öll skilyrði og þar með mun fara af stað hrina gjaldþrota sem annars væri algjörlega óþörf, en kostnaður þjóðfélagsins af slíku er langtum meiri en það að gefa aukið svigrúm til að uppfylla skilyrði, sú framlenging á tíma kostar ríkið ekki neitt.

Í fjölmiðlum er vinsælt að fjalla bara um mál eins og að það hafi gleymst að afgreiða frumvarp sem heimilaði að fara væri í útboð á olíuleit, sem er auðvitað háalvarlegt mál sem m.a. seinkar nauðsynlegum tekjum í ríkissjóð, en blaðamenn og fréttamenn eru langt frá því að vera nógu duglegir að kafa einnig ofan í önnur mál.  Þessi frétt um séreignarsparnaðinn er að koma núna fyrst nærri 3 mánuðum eftir að tímamörkin þar runnu út.

Ofangreint er aðeins brot af því sem "gleymdist"  Það er af mörgu að taka.

Gleymdu að framlengja

Skatta- og atvinnustefna ríkisstjórnarinnar í raun.

Tilefni þessarar greinar er eftirfarandi frétt:

http://www.dv.is/frettir/2011/6/1/hamborgarafabrikkan-malar-gull/

Fyrir daga Steingríms í fjármálaráðuneytinu þá voru arðgreiðslur sem og flest skattamál frekar einföld (hafa mönnum þótt þau flókin þá, þá þarf hreinræktaða sérfræðinga í málin núna).    Í dæmi Hamborgarafabrikkunnar sem er fyrirtæki sem betur fer gengur vel, er vel heppnað, með mikla viðskiptavild (þá á ég við raunverulega viðskiptavild, en ekki bókhaldslega), ánægt starfsfólk, hlýlegt viðmót starfsmanna og vel útfærðan matseðil, þá er núverandi ríkisstjórn að skattleggja eigendur um nærri 200% hærri fjárhæðir en skv. eldra skattkerfi.

Í neðangreindu dæmi er ég ekki að taka með í reikninginn að skattlagning vegna síðasta rekstrarárs var 20% hærri en hún hefði verið næsta ár á undan og því um að ræða að 20% minna var til skiptanna í arðgreiðslur.   Rétt er líka að geta þess að vegna reglna sem enginn skilur í af hverju voru teknar upp, þá tekur fyrirtækið á sig í dæmi Hamborgarafabrikkunnar auka útgjöld upp á rúmar 1,5 millj. sem aftur þýðir að sá kostnaður dregst frá sköttum um næstu áramót og lækkar þá um rúmar 300 þúsund.

‎30 milljóna arðgreiðslan er í raun útgjöld og kostnaður fyrir fyrirtækið upp á kr. 31.539.970 krónur. Sem skiptist þannig: Ríkissjóður: í fjármagnstekjuskatt (4.224.000), staðgreiðslu (3.939.310), tryggingargjald (829.570) samtals kr. 8.992.880 (að vísu fá sveitarfélögin smá hlutdeild í þessu). Lífeyrissjóðurinn (12%) fær kr. 1.065.600. Simmi fær út kr. 7.620.745 (af 11,1 millj.), Jói fær sömu fjárhæð, en meðeigandinn, (Skúli sem á 26%), sem ekki vinnur daglega við sjálfan reksturinn fær 6.240.000 (af 7,8m.) því hann borgar fjármagnstekjuskatt en ekki hluta af arðinum sem laun. Fyrirtækið þarf að bæta við sig kostnaði í mótframlag í lífeyrissjóð upp á kr. 710.400 og að taka á sig tryggingargjald kr. 829.570, eða samtals kr. 1.539.970.

 

Fyrir daga Steingríms í fjármálaráðuneytinu þá var þetta einfalt. 10% fjármagnstekjuskattur af þessarri arðgreiðslu, enginn aukakostnaður fyrir fyrirtækið, engir flólknir útreikningar. Þá hefði dæmið litið svona út að fjármagnstekjuskattur hefði verið 3.000.000 og samtals til útborgunar kr. 27.000.000 - Simmi og Jói hefðu fengið samskonar útborgun og meðeigandi þeirra og þeim því ekki mismunað. 

En það eru ær og kýr þeirra VG manna og reyndar SF líka að mismuna fólki sem allra mest.   

Skattahækkanabull SJS í þessu tilfelli er fjárhæð upp á nærri 6 milljónir eða nærri 199,76% hækkun frá því sem var.

Ef dæmið er reiknað út frá 15% tekjuskatti á fyrirtæki og 10% skatti á fjármagnstekjur og fjárhæðir endurreiknað út fá því þá verður dæmið ennþá skelfilegra.