Skítleg framkoma Gildi lífeyrissjóðs

Það er ekki sama hvort menn skulda lífeyrissjóðnum Gildi peninga eða hvort það myndast hjá þeim inneign vegna mistaka og ofgreiðslur.  Maður sem er búinn að eiga inni hjá þeim fjármuni í 274 daga vegna ofgreiðslu sem hann áttaði sig ekki á fyrr en hann fékk bréf frá sjóðnum um inneignina núna 12.ágúst, fær ekki vexti á þessa inneign.  Samkvæmt mínum útreikningum ætti vaxtafjárhæðin að vera um 8,67% ofan á ofangreinda inneign sé miðað við dráttarvexti Seðlabankans sem án efa hefði verið miðað við hefði þetta verið skuld en ekki inneign.

Forsaga málsins er sú að viðkomandi einstaklingur var með lítilsháttar sjálfstæðan rekstur á eigin kennitölu og hafði starfsmann í vinnu mánuðina júní, ágúst og september 2008, en eftir það datt viðkomandi starfsemi niður m.a. vegna hrunsins sem hér varð og hann ekki starfað sem sjálfstætt starfandi einstaklingur síðan.   Jafnframt varð hann atvinnulaus þar til í maí 2010 ef frá er talin skammtímavinna í kringum jólin 2009.  Sökum þess að hann hafði verið að vinna sjálfstætt og það án mikilla tekna þá fékk hann einungis atvinnuleysisbætur sem voru 25% bætur.   En þarna haustið 2008 átti hann eftir að greiða lífeyrissjóðsiðgjöldin og félagsgjöldin fyrir ofangreindan starfsmenn en geta má þess að einungis fyrsti mánuðinn var í raun komin fram yfir eindaga þegar starfsemin hættir haustið 2008.

Launagreiðandinn (einstaklingurinn atvinnulausi) hafði ekki úr miklum fjármunum að spila þegar hrunið skall á og eftir það og því fór og á endanum fór krafan í lögfræðiinnheimtu þrátt fyrir að hann legði spilin á borðið fyrir starfsmenn lífeyrissjóðinn og óskaði eftir að fá að greiða beint til þeirra eftir getu.  Lífeyrissjóðurinn var ekki tilbúinn að gera eitt né neitt fyrir hann.

Það fór því þannig að fyrirtæki þingmannsins Axels, Lag-lögmenn tóku að sér innheimtuna og segja má þeim til hróss að þar á bæ höfðu menn skilning á vanda mannsins og hann fékk að greiða málið í viðráðanlegum áföngum.  Þær greiðslur urðu síðan bæði hærri og reglubundnari eftir að hann fékk loks atvinnu í maí 2010.  

Kostnaður vegna þess að málið fór í lögfræðiinnheimtu þýddi að ofan á grunnskuldina kom 122,87% kostnaður að meðtöldum vöxtum (þetta er heildarkostnaður til og með lokagreiðslu).

Fyrir mistök þá greiðir framangreindur launagreiðandi eina greiðslu þann 1.júní 2010 beint til lífeyrissjóðsins í stað þess að greiða til Lag-Lögmenn.   Nú er það svo að þegar svona gerist að þá ber lífeyrissjóðnum að millifæra greiðsluna yfir á lögmennina og láta greiðsluna ganga upp í kröfuna þar en það gerði sjóðurinn ekki í þessu tilfelli.  Launagreiðandinn taldi því skuldina vera í samræmi við stöðu hjá Lag-Lögmönnum hverju sinni og greiddi þangað þar til allt var uppgreitt að þeirra sögn.   Það sem hins vegar gerist er að ofgreiðslan 1.júní 2010 er áfram inn í lífeyrissjóðnum og endar með að standa sem inneign eftir að launagreiðandi hafði gert að fullu upp í nóvember 2010.

Nú ber svo við að eftir að hafa fengið bréfið um inneignina þá fer launagreiðandinn fram á það að fá þetta endurgreitt og fá jafnframt vexti á inneignina.  En sjóðurinn bregst við því með því að greiða honum einungis höfuðstól ofgreiðslunnar en hafnar því að greiða vexti og ber því meðal annars við sem rökum að honum hefði átt að vera ljóst að hann væri búinn að ofgreiða.  Jafnfram kom fram að sjóðurinn greiddi aldrei vexti á inneignir.  Þessi atriði koma fram í skriflegum svörum sjóðsins.   

Búið er með skriflegu svari að benda sjóðnum á og sýna fram á að sjóðurinn hafi í raun gert mistök og nú þegar þessar línur eru skrifaðar er beðið eftir hvort þau rök verði líka hunsuð eða hvort þeir fást loks til að viðurkenna að í þessu tiltekna máli sé sökin þeirra.   Málið mun vera komið til skoðunar innan húss hjá lífeyrissjóðunum.  Það breytir ekki því að framkoma lífeyrissjóðsins er vægast sagt ömurleg og greinilegt að ekki borgar sig að lána þeim peninga.  Á sama tíma les maður í fjölmiðlum um að lífeyrissjóðirnir séu að tapa milljörðum hér og þar vegna áhættufjárfestinga sem engar tryggingar voru á bak við.